zondag 13 november 2011
23 oktober 2011 The day after
Gisteren was ons feest. Het 20 jarig samenzijn van Marcel en mij hebben we groots gevierd. Groots en meeslepend. En daarin hadden See en haar medebewoners van het Thomashuis een voor mij belangrijke rol. We begonnen met een voorstelling vol mooie, humoristische en treffende liedjes. See zat naast Marcel en mij op de eerste rij. Ze genoot zichtbaar en voelbaar van onze nabijheid (en vice versa!) maar had ook moeite om overzicht te houden in de donkere theaterzaal. En, onvermijdelijk, moest ze halverwege de voorstelling toch echt plassen. Het was als in de film: tussen Marcel en Kees in ging ze schuifelend voor de toneelvloer langs naar de deur. De tribune zat vol met onze dierbaren (meer dan 100), en die zagen haar zo gaan (net toen de Vliegen Stukken, juist voor See, een ludiek moppie BZN ten gehore ging brengen. Slechte timing See!). In het welkomswoord had ik al gememoreerd hoe belangrijk ze voor mij is hoe dat onderdeel is van mijn relatie met Marcel. En hoe haar ziekte ingrijpt. En nu, voor het oog van iedereen, schuifelde ze weg, met haar inmiddels bejaarde tred. Op de DVD opname van ons feest ziet het uit als een deel van de show. Lieve Marcel, lieve See. Het was een prachtig feest. De day after genieten we na. Dat proberen we vast te houden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten