1 januari 2012 In bad

We zitten aan het eerste ontbijt (of beter: brunch) van het nieuwe jaar als ik See vraag of ze in bad wil. Ik zie haar smile en interpreteer een ja. Dus laten we het bad vol lopen. We kleden haar rustig uit, waarna we (Marcel en ik) haar naar het bad begeleiden. Voor de rand staan we stil en, ondersteund door ons, vragen we haar om haar ene been op te tillen. Oef… moeilijk… dit is een te ingewikkeld verzoek. Ik haal mijn creativiteit uit de kast en ik tik op haar rechterbeen. Prompten dus, ofwel ‘een gedragshulp, om een gewenste gedraging te helpen optreden, om die dan vervolgens te kunnen belonen’. Het geeft echter niet de gewenste reactie. Een stapje meer: we tillen haar been een beetje op…. maar dan sputtert ze. Een been los van de vaste grond geeft haar inmiddels een onveilig en instabiel gevoel. Ze vindt het eng. Er rest ons niets anders dan haar (ruim 60 kg, zwaar) in het bad te tillen. We ondersteunen haar onder haar oksels en ineens doet ze toch haar been omhoog en werkt zo even mee bij het nemen van de badrand als hoogste obstakel. Dank u! En eenmaal over de rand in het warme water ‘pakken we door’, tot ze in bad zit. In de weldadige warmte van het licht klotsende water ontspant ze. Wat olie er in en met een maatbeker giet ik het water over haar rug en armen. Ik was haar haren. Ze geniet. En even later gaan we de weg terug: het bad uit met alle handelingen in tegengestelde richting (een zo mogelijk nog grotere inspanning). Hoe dan ook: fris en ontspannen op 1 januari 2012. Inspannende ontspanning.