12 februari 2012 Story of my life

Meer en meer staat mijn leven in het teken van See, of eigenlijk: van de Alzheimer bij See. We kijken vooruit en plannen het jaar. Komende zomer heb ik weer twee maanden vrij om meer bij See te kunnen zijn. Vanuit mijn levensloopregeling kan ik dat, met goedkeurig van mijn werkgever, doen. Marcel zal ook dit jaar in de zomer een maand naar Suriname gaan, wat mij dus nog meer de ruimte geeft om ‘mijn ding’ te kunnen doen. Daarnaast heb ik mijn contract in uren verlaagd en sinds dit jaar ook de dinsdagmiddag vrij. Dat geeft de mogelijkheid om dan ook naar Brabant te gaan. Zo voer ik de intensiteit en frequentie van zorg en contact op. Vanuit een besef dat ik dat nù kan doen en vanuit een diepe behoefte tot (fysieke) nabijheid. Maar ook met een diep gevoel van verdriet en eenzaamheid. Ik spreek er over met mijn coach. Ze houdt me een spiegel voor: je kunt niet haar leven leven. Ik weet het. Ik gun haar ook echt haar eigen leven, hoe ‘dement’ ze ook wordt. Maar onmiskenbaar vallen onze levens ook heel erg samen. En hoe pijnlijk ook: dat zal verdwijnen... al zal het er altijd zijn. The story of my life.