10 maart 2012 Spullen

Ik ben wat je noemt een ‘spullenmens’. Via spullen wordt het verhaal verteld; wordt de herinnering tastbaar en zichtbaar in mijn interieur: gisteren kocht ik een lamp voor op de piano. Strakke jaren 20 vormgeving; gifgroene glazen kap. Maar ook de lamp van toen See wel twintig minuten achter de rolstoel liep.. nou ja, lopen… zeg maar schuifelen. Of de schoenen die ik kocht toen zij nieuwe pantoffels kreeg en ze ineens 'helemaal op was'. Of het horloge, gekocht op een warme najaarsdag, in Tilburg. Ik had een fiets geleend bij Helma en Kees en had net bij MEE de herindicatie ingevuld, samen met de consulent daar. Op naar een ZZP 8, het hoogst te verkrijgen, bedoeld voor intensieve ondersteuning en (onder meer) palliatieve zorg. Dat horloge, voor altijd aan dat moment gelinkt. Of die ketel, gevonden bij de XL-AH in Tilburg, prima voor op de kachel als luchtbevochtiger. Weliswaar met een gaatje, maar mits je daaronder blijft prima te gebruiken. En in een heuse ‘Zwiebertje look’! En weer met zo’n directe lijn naar Tilburg, Thomashuis, See. En zo kan ik nog wel even door gaan. Haar bestaan kan ik zo tastbaar maken in mijn dagelijkse leven. Mooie, aftandse, dierbare spullen. Ach ja: toen, daar, voor altijd.