5 maart 2012 Zien

Als ik binnen kom (20.30 uur) loopt ze me tegemoet. Oneerbiedig gezegd: schuifelt ze me tegemoet. Blij, dat zeker, met een smile van oor tot oor. Maar jeetje, wat is ze oud en vertraagt. Ik mag deze nacht bij haar op de kamer logeren omdat we morgen naar de oogarts gaan. Wel zo handig als ik er dan al ben. Ze is zo ontzettend blij om me te zien en als verrassing doen we een skype sessie op de I-Pad met mijn moeder. Ook hiervan wordt ze heel blij. Op de contacten-icoontjes met bijbehorende foto’s merkte See Marcel al op en daaronder ook mijn moeder. Dat ziet ze dan toch maar weer wel. Opmerkelijk hoe ze soms niets tot weinig ziet, en dan ineens details opmerkt. Esther doet haar de pyjama aan en dan aan mij de eer om haar naar bed te brengen en te knuffelen. Ze kirt en ligt er moe maar tevreden bij. Dat is tot op heden toch een groot geluk. Ik had het er gister ook met Vincent over: over de kunst om in het moment te zijn en daar genoegen uit te halen. Daar gaan we voor. Morgen dus de oogarts. Een gespecialiseerde oogarts. Ik ben zeer benieuwd hoe die haar ogen zal testen, met zo weinig taal en vermogen tot abstractie bij de patiënt. Andere diagnostische instrumenten en vaardigheden zijn dan nodig, lijkt mij. We gaan het zien. Wij wel.