3 september 2011 Graadmeter

See is met het Thomashuis uit geweest. Ze hebben gevaren in Den Bosch en Swaantje, een vriendin die See al jaren bezoekt, was mee. Het was prachtig weer (in deze natste zomer ever een vermelding waard). Ik wilde weten hoe See het had gemaakt en was ook benieuwd naar de ervaring van Swaantje, die See een maand of twee niet had gezien. Tegen de achtergrond van See haar dalende energieniveau en de wisselingen in alertheid vind ik het steeds spannender of See zo’n dag nog trekt. Dat lijkt dan bijna een graadmeter voor de Alzheimer. Daar komt bij dat See gister al een intensieve dag had: Schiphol en mee naar Utrecht…. voor haar heel wat. Prikkels van buiten komen steeds harder binnen, zo lijkt het. Dus bel ik naar Swaantje en zij sprak uit wat ik ook zie. Ze was geschrokken van de achteruitgang in deze maanden en de ‘verdwazing’ gedurende de dag. Ik voel me bevestigd, herken haar observaties maar word daar toch door overvallen. Zo treurig. Het went niet. Zojuist heb ik het boek ‘Verstandelijke beperkingen en dementie’ uitgelezen. Dit boek is vrij recent verschenen (auteur Diane Kerr). De inhoud van dit boek valt steeds meer samen met het beeld dat See laat zien. De trein dendert door… helaas de verkeerde kant op.