7 september 2011 Het jaar rond

Ik zit met een vriendin in de kroeg na onze eerste koorrepetitie na de zomerstop. Ik vertel over de afgelopen maanden. Exact een jaar geleden zat ik ook met haar op een terras, toen op een zwoele zomeravond. Daar vertelde ik over hoe het met See ging, in antwoord op haar vraag. Dat gesprek, een jaar geleden dus, was het begin van mijn besef dat er iets goed fout was. Na dit gesprek fietste ik naar huis en wist ineens dat het gedrag van See meer was dan een toevallige samenloop van omstandigheden. Het A-woord drong zich op. Ik wist ineens dat Alzheimer ons leven insloop... en kon niet meer terug. En hierdoor kwam ik in een nieuwe realiteit, die afgelopen jaar alleen maar heftiger is geworden. We zijn precies een jaar verder. Een intens jaar met heel veel dieptepunten. Maar ook een jaar met parels, als een lach in een traan. Het jaar is rond. Ik kijk terug en vooruit en weet: de liefde die See omringt overwint alles.