Het is 00.00 uur geweest: See is jarig. 45 Jaar oud. In 1967
werd ze geboren, en na drie zoons was daar een mooi meisje. Mijn moeder vertelt
hoe blij ze was met een dochter, maar tegelijkertijd hoe dubbel het was om direct
te zien dat dit kindje zogezegd ‘speciaal’ was. En dat is ze nog steeds. Ook
vandaag was ze bij vlagen angstig. Als een zuigeling houdt ze met haar knuist
mijn vinger vast. Ze heeft met haar andere hand het dekbedovertrek stevig vast.
Grip houden! Bij de gedachte aan haar verjaardag kirt ze van plezier. We maken
ons op voor een mooie dag, al heeft dat in deze omstandigheden voor mij ook een
rauw randje. Hoe zal het na vandaag verder gaan? Hoe is het ziekteverloop in
dit nieuwe levensjaar? Met de epilepsie
en de angsten zijn we echt in een nieuwe fase beland. Maar terug naar het nu:
we gaan proberen om er een mooie dag van te maken. Met taart, cadeaus, een
bezoekje aan het huis van mijn moeder (‘mag ik mee’) en een feestmaal op het
Thomashuis. Hieperdepiep – Hoera!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten