27 december 2011 Diavertoning

Uit de oude doos, een diavertoning! Zoals hiervoor vermeld hebben we de eerste kerstdag naar dia’s van vroeger gekeken. Een mooie activiteit op een kerstdag, nietwaar. Zitten, kijken en mijmeren. En ook voor See heel geschikt om zo het verleden tot leven te brengen. Zo hebben we dus onze jeugd verbeeld met inkijkjes in vervlogen tijden, de jaren 60, 70 en 80 (zogezegd de vorige eeuw). Het was leuk om te zien hoe See hierop reageert. Sowieso kost het haar dan moeite om te focussen en te concentreren. Maar vervolgens, als ze ‘in de stroom zit’, geniet ze zeer. Vooral dus van dia’s van haarzelf, en bij voorkeur de dia's waarop ze met haar vader (‘mijn papa’) staat. Ze straalde van oor tot oor en kon haar emoties niet bedwingen. Hoefde ook niet. Lachen of beter giechelen en kirren lieten zien hoe diep het dochter- vader gevoel zit. Maar het is ook vervreemdend om zo als familie je eigen veleden voorbij te zien trekken. Op de dia’s zie je een compleet en jong gezin, waarvan er twee personen al lang niet meer zijn. Confronterende dia's ook: de bloemen op het verse graf van mijn overleden broer, verongelukt in 1973. Beelden vlak voor het overlijden van mijn vader in 1982. En heel vaak dat schattige zusje, als een spil in het gezin en Hilair (klein, kleiner, groter) steeds letterlijk in haar directe nabijheid. En van de dia’s naar het nu; met See als een ‘oude bes’ maar vol in ons midden. Hoe het leven kan gaan. De dia’s als een vertoning van ons leven, in diepte en hoogtepunten. Het vertonen waard.