27 november 2011 Douchestoel

Om 19.00 uur gaat de telefoon. “Haai”, hoor ik aan de andere kant van de lijn. Het is See. Blij. Een opgewekt stemgeluid. Met Helma als souffleur naast haar en vanuit gesloten vragen komen we tot een gesprek (voor zover ze zinnen produceert). De nieuwe douchestoel is gebracht. Eentje waarin ze tijdens het douchen heerlijk kan zitten en die elektrisch omhoog en omlaag kan. Relaxed. Zonder de stress dat ze valt. En met iets van eigen regie: ze kan nu weer zelf, al zittend, de douchekop vasthouden en poedelen. Pure winst. Ik hoor haar opgewekte stem en blijdschap. Ook als ik aan haar vertel dat het volgende week sinterklaas is en dat ze dan met Marcel en mij een nachtje bij mama mag slapen. En als ik haar vertel dat ik de dagbesteding heb gesproken en dat ze na sinterklaas bij een andere groep mag gaan werken. Een zogenaamde ‘belevingsgroep’, waarvan ze de begeleidster kent. Ze is er blij mee. Zoveel goed nieuws. Allemaal nieuws over ‘oplossingen’ in een veranderende situatie. Ik spreek Helma nog even aan de telefoon en neem dan afscheid. Dag lieverd, zeg ik. Dag lieverd, beantwoordt ze opgewekt. Tot vrijdag weer.