I.M.6 vrijdag 29 juni 2012 Antibioticum

Opnieuw een heftige dag: ze heeft oplopende koorts vanwege de longontsteking die vannacht werd geconstateerd. Ik rijd tegen half elf naar mijn moeder om aan haar deze dramatische wending te vertellen. De verdrietige conclusie lijkt toch echt dat we het (en haar) gaan verliezen. Huilend kom ik aan in Berkel-Enschot, waar ik vanaf de straat al zie dat mijn moeder de voordeur opent. Ik stap verslagen naar binnen: ‘lieve mama, het lijkt gedaan… er is longontsteking en dit lijkt ze niet te gaan winnen’. We huilen samen en gaan vervolgens samen terug naar het Thomashuis. In de auto draai ik twee nummers van Rob de Nijs, die we ademloos beluisteren. Over dood gaan en voortleven. We weten: 'begrafenis-waardig'. Idioot om dat samen te denken en het ook uit te spreken, maar we glijden er wel naar toe. In het Thomashuis voeren we een vervolggesprek met de huisarts. Ik ben voorbereid op overtuigen dat we echt een antibioticum kuur willen, ook gegeven de palliatieve fase. Vincent, mijn moeder en ik kunnen nu geen ander besluit nemen en velen… in elk geval deze eerste keer dat zich longontsteking aandient. Gelukkig is de huisarts het met ons eens en met de antibioticum wordt nu ook het anti-epilepticum opgevoerd. We zetten één stap vooruit maar twee stappen terug. Tegen beter weten in en met open vizier. Medicijnen: doe het werk!