29 mei 2012 Blij en bang

Op de tropische tweede Pinksterdag waren we in het pannenkoekenhuis in Baarschot. Een prachtige plek, in een oude verbouwde brouwerij. Het is drie uur als we bij het Thomashuis aankomen. See ligt nog te slapen. Ik sluip even later haar kamer in en ze zit dan rechtop in haar bed. Met een lach maar ook nog ‘verdoofd’ van de middagslaap. Ik ga bij haar zitten en langzaam aan lijkt het besef door te dringen dat ik het ben. Ze vleit zich tegen me aan, steekt haar trillende hand uit en aait over mijn gezicht. Dat doet ze de rest van de middag telkens weer, zij het afgewisseld met – voor haar – moeizame momenten. Ze is bang op het toilet (angstig om vanuit de rolstoel op de toiletpot te gaan zitten) en terug in het Thomashuis is ze wat ‘bozig’ en in mineur. De tafel is daar gedekt, maar wij hebben net pannenkoeken gegeten. Dat vat ze niet. Een gedekte tafel daar betekent dat ze zal mee eten… toch?. Het zijn kleine momenten maar het is zo zielig. Ik voel me dan zo machtloos. We komen er telkens wel weer uit, maar fijn is anders. Pinksteren 2012. Ze is blij en bang. Ik ook.