zaterdag 29 oktober 2011

7 oktober 2011 Kijk maar!

Als ik aankom zit ze nog in haar pyjama te ontbijten. Ze heeft lekker uitgeslapen en oogt alert. Na het douchen drinken we koffie. Onze nicht Annemarie is op bezoek en luncht ook mee. Aan een gezellige tafel, met een veelheid aan geluiden en indrukken, gaat bij See ineens het kaarsje uit. We verkassen naar haar rustige kamer, waar de bank en de slaap lonkt. De waterlanders net voor. Helma en ik vetrekken naar ASVZ, voor een bespreking over See haar dagbesteding. Hier lopen we See haar oude persoonlijk begeleidster tegen het lijf, met een oud huisgenoot van See in de rolstoel. Deze dame is inmiddels in haar laatste stadium van Alzheimer-dementie. Heftig. De bespreking die volgt bevestigt ons beeld. See is op de dagbesteding toe aan een andere groep. Arbeidsmatig werken is geenszins meer aan de orde en het nieuwe motto is voor See ‘belevingsgericht’. We kunnen vast een kijkje nemen op de groep ‘Kijk maar’ waar we voor opteren. Hier is Alzheimer de ongenode maar alom aanwezige gast. Onmiskenbaar. De teamleidster hier vertelt enthousiast en licht toe. De zwaarte van de Alzheimer wordt zo even ingehaald door een krachtig en warm verhaal over snoezelen, samen koken, rusten als het nodig is en de cliënt centraal. Plus de bonus van een begeleidster die See al heel lang kent en bij wie See zich veilig voelt. Dat telt. Veel meer dan ons proces van accepteren en een ongemakkelijk gevoel bij deze stap. Nee, het is goed zo. Hé See… Kijk maar!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten