zaterdag 29 oktober 2011

8 oktober 2011 Sociaal dier

Van alle kanten en door iedereen bevestigd: de kracht van See is haar warmte en haar communicatie. Als geen ander legt ze de verbinding met wie haar lief is. In toenemende mate doet ze dat zonder taal. En dat maakt het misschien nog wel krachtiger. Meer met minder. Vannacht kon ik de slaap niet vatten. Ze, See en haar Alzheimer, namen bezit van me. Het mijmeren begon en drukte de vermoeidheid weg. Daar liggend kwam het in volle omvang op me af. De beelden van de mensen op de dagbestedingsgroep, die het net als See afleggen tegen Alzheimer. En bij wie de wederkerigheid in de communicatie ook steeds minder wordt. Dat trekt een wissel en vraagt van ons om steeds meer creativiteit in kijken, invoelen, interpreteren. In die zin is het dubbel wrang. Het sociale dier verliest haar taal, haar inzicht, haar begrip. Hiermee wordt haar en ook ons iets afgenomen van haar ultieme kracht. Ik probeer het om te draaien. Ik ken haar kracht. Die blijft. Warmte en communicatie als handelsmerk. Dat is en blijft See.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten