9 december 2011 Geworteld

Vandaag was het kerstmarkt op ASVZ-Vincentius. Hier loopt See dus al sinds 1973 rond en na een woongeschiedenis van 35 (!) jaar heeft ze er nu nog haar dagbesteding. Inmiddels ‘rollen’ we daar, en er is veel aandacht voor haar van allerlei bekenden. Uit alle hoeken en door vele mensen uitgesproken is daar het ‘Ha Marie-José!’. Oud begeleidsters (sommigen van héél lang geleden), oud groepsgenoten, ouders van... ze wordt herkend en gekoesterd. Ze is hier geworteld en dat is mooi om te zien. Maar het straalt ook op mij af: ik word herkend als ‘broer van’. Sommigen merken de achteruitgang van See op en benoemen dit ook. We beamen het en geven er de gevreesde naam aan: Alzheimer. Ik denk terug aan eerdere edities van deze traditionele kerstmarkt, waar we sinds See in het Thomashuis woont, elk jaar heen gaan. En als je zo terugdenkt dan is de achteruitgang zeer manifest. We drinken warme chocolademelk, eten erwtensoep (ze wil/moet geholpen hierbij) en luisteren naar een kerstkoor met oud-groepsgenoten van See. Ze geniet. We ontmoeten hier zelfs de nieuwe medewerkster van het Thomashuis, die onder meer is aangenomen omdat de ondersteuningsvraag van See steeds intensiever wordt. Zij spreekt uit dat See zo’n schatje is. Zo’n wortel mag er zijn!