26 augustus 2011 Energielek

Haar energieniveau daalt, het lijkt bijna per week. De dalen zijn dieper en de hersteltijd is langer. Neem afgelopen woensdag: de curve sloeg in het tijdsbestek tussen elf uur ’s ochtends en vier uur ’s middags tot drie maal uit met drie maal een heftige vermoeidheid. Bij onze binnenkomst had ze volgens mijn moeder een soort van absence en was een moment onbereikbaar. Tijdens het eten van een broodje ’s middags lukte het haar amper om zelf te drinken. Rond vier uur was ze, na een paar mooie en relaxte momenten, ineens weer ‘op’. Ze was moe (waarvan was bijna niet te bedenken) en werd zelfs bozig, of noem het gefrustreerd. Onze tips over hoe ze kon gaan liggen vielen niet goed. Huilend en met overslaande stem riep ze ‘ga maar weg’. We waren er beduusd van maar ze was onvermurwbaar… dus er restte ons niets anders dan te gaan om het voor haar op dat moment niet nog moeilijker te maken. Met pijn in ons hart gingen we. Wetende dat we haar op dat moment niet konden helpen. Vandaag, vrijdag, een soort gelijk energiepatroon van lichte oplevingen en diepe vermoeidheid. Waar moet dat heen. Wat staat haar en ons nog te wachten. Deze vragen druk ik weg, in de hoop dat een oplossing zich zal aandienen. De energielek bij See is één, maar ook ik voel soms ineens alle levenslust verdwijnen. Met terugwerkende kracht boet ik na zo’n dag in aan energie en voel me leeg. Op zoek naar opleving.