16 maart 2011 Tsunami

Ik ben met mijn moeder aan het skypen. De afgelopen week is Japan opgeschrikt door een heftige tsunami, met verwoestende gevolgen. Veel doden en een angstige situatie rondom een kerncentrale. De wereld kijkt met afgrijzen toe. We praten er over en ineens is daar het vergelijk. Wat See en ons nu overkomt heeft indringende parallellen met de tsunami. Met grof geweld rolt er iets ons leven in dat we niet kunnen keren. Machteloosheid. Je houdt het niet tegen en onduidelijk is hoe het zich verder zal ontwikkelen. Een bizarre vergelijking. Daarbij haalt mijn moeder naar voren hoe groot de tegenstelling is. Je wilt dat kleine en weerloze mensje zo graag behoeden voor die grote golf. De kracht waarmee het haar leven inrolt staat in schril contrast met haar wezen. Anderzijds rest niets anders dan accepteren en maar hopen dat het verloop en de grote gevolgen mee zullen vallen. Ik scroll door de filmpjes van de afgelopen maanden en realiseer me de intensiteit van al deze mooi momenten samen. Een vloedgolf van geluk.