26 juli 2011 Obstipatie

Al een paar dagen heeft ze last van obstipatie. De buik is dik, maar er komt geen ontlasting. De zakjes Movicol, een laxerend poeder, doen een beetje hun werk, zij het nog niet optimaal. In de tussentijd heeft ze bij tijd en wijlen last van buikpijn en zijn we in de weer met het warmtekussentje, wrijven op de buik en afwisselend zitten, liggen en bewegen. Daar zijn we dus druk mee. Ze moest plotseling naar het toilet. Ik help haar daarheen en ondersteun bij het omlaag doen van de broek en het gaan zitten op het toilet. Soms vraagt ze daarom. Vandaag wil ze ook dat ik bij haar blijf terwijl ze daar zit. Ze houdt haar handen in mijn handen en knijpt, tijdens het persen, zachtjes. Ik zie in haar gezicht dat ze moeite doet om te poepen. Ze kent geen gêne meer; ervaart mijn aanwezigheid kennelijk als een veiligheid, die ik haar graag geef. Met kleine plonsjes hoor ik de keutels in het toilet vallen. Ze lijkt opgelucht. Ik prijs haar en bevestig dat het goed is dat ze heeft gepoept. Ze is klaar en ik veeg haar billen schoon en help haar met broek. Obstipatie. Een naar ongemak.