31 maart 2011 Niet bang zijn hoor

Vanavond at Swaantje hier. Swaantje bezoekt See eens per maand. Toen haar partner overleed nam ze een besluit. De dingen doen die van werkelijke waarde zijn. En bezoeken van See hoort daar gelukkig bij. Dat doet ze nu dus al een paar jaar met veel plezier, en dat genoegen is wederzijds. Ook See is blij om haar te zien. Swaantje vertelt een mooi verhaal: samen met See bladert ze door See haar picto-agenda. In deze agenda staan kleine foto’s van mensen met wie See contact heeft, zo ook die van Swaantje. Swaantje wil een grapje maken en doet bij haar eigen foto alsof ze schrikt. See kijkt haar aan, pakt haar hand en zegt ‘je hoeft niet bang te zijn hoor’. Zo grappig en in alle onschuld zo zoet en lief! Het typeert See. Haar gerichtheid is op de ander. Zo delen Swaantje en ik ook ons leven met See, vertelt in waardevolle verhalen. Dat deden we al eerder, toen Swaantje twee maal haar partner verloor. Vertellen van verhalen als een metafoor voor gedeelde passie, gedeeld verlies en gedeelde blijdschap. De tijd verglijdt en we kennen richting en eindpunt. Dan pak je elkaar vast: niet bang zijn hoor!