maandag 18 juli 2011
20 maart 2011 Verraad
Morgen, of eigenlijk vandaag, is er een afspraak op het Thomashuis waar alle verwanten bij elkaar komen. Onderwerp van gesprek is het Persoonsgebonden Budget, of eigenlijk de mogelijke bezuinigingen die zijn aangekondigd. Het PGB staat onder druk en daarmee de financiële grondslag voor de Thomashuizen. Onze overheid maakt rare sprongen door een succesvol initiatief in financiële onzekerheid te brengen. Daarover zullen we spreken. En ik wil de gelegenheid gebruiken om te vertellen wat er met See aan de hand is. Ouders en verwanten beginnen de achteruitgang op te merken. Andere bewoners van het Thomashuis merken dat See stiller en trager wordt. Kortom: tijd om openheid van zaken te geven. Maar ik voel me schuldig. Daar vertellen wat er speelt voelt ook wel een beetje als verraad. Verraad aan See, die dan ook een label krijgt en met andere ogen bekeken zal worden. Het is onafwendbaar en verstandig. Maar het voelt klote. Alsof ik haar een zetje geef en wel zo dat ze de verkeerde kant op valt. Arme See. Ik ren snel om haar heen en vang haar op.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten