3 juli 2011 Vrij

Ik ben vrij. En wel acht weken lang. Maandag is dan officieel de eerste vrije dag. In het weekend kan ik er vast aan wennen. Vervreemdend idee: acht weken het hoofd vrij van werk. En hoe voelt dat nou? Allereerst is er opluchting: alles naar behoren afgerond en nu kan en mag de focus helemaal op See. Ik heb het gevoel dat dit nodig is. En daar is dit verlof nu voor bedoeld: na de hectiek van afgelopen half jaar even wat stappen terug. Tijd voor reflectie. Afgelopen vrijdag was ik bij haar, zoals gewoonlijk. Ze was moe en afwezig. Het besef van acht weken stemde vrolijk, maar ineens was er ook zwaarte. Ik voelde dat het dubbel zou zijn. Dat ruimte en focus ook betekent minder afleiding, waarmee het verdriet en de zorgen centraler komen te staan. Geen ontkomen meer aan. Daar had ik tijdens het weekend ook last van. Wat is vrijheid? Ruimte voor jezelf. Zo heb ik een dagje Amsterdam gedaan (museumbezoek, film, uit eten, opera) en geprobeerd om een balans te vinden tussen ontspanning en ruimte nemen voor wat zo heftig speelt. Go with the flow. Vrij.