25 februari 2012 Geintje!

Om half vijf rijd ik vanaf Berkel-Enschot, van het huis van mijn moeder, met See weer terug naar het Thomashuis. Tegenwoordig staat See er op dat ‘mama ook mee gaat’. En dus rijdt mijn moeder met haar eigen auto naar Tilburg. See en ik maken nog een tussenstop bij het winkelcentrum van Berkel-Enschot, waar we dan mijn moeder voorbij zien rijden. Grote hilariteit. Op het Thomashuis komen we binnen en gaan op het geluid af naar de huiskamer, waar Esther zit met een aantal bewoners en familie. Vlak voor de deur blijft See staan, zich ‘verschuilend’ om de hoek. Giechelend met grote (binnen)pret. Wij (mijn moeder en ik) gaan naar binnen en dus vraagt Esther ‘waar See is gebleven’. See, lachend, blijft staan waar ze stond: om de hoek, tot Esther haar komt zoeken. Dikke lol. Het doet goed om te zien dat See dus nog in staat is om te spelen met de situatie en de humor in te zetten. De lach als communicatiemiddel. Lol als instrument. Mooi dat dat er nog is. Geintje!