21 februari 2011 Niet vergeten

Ik lees in het ‘Vergeetboek’ van Douwe Draaisma, net verschenen en geheel gewijd aan dit bijzondere fenomeen. Al in de opening van het boek realiseer ik me waar ik mee bezig ben. Namelijk met het vastleggen en daarmee het niet vergeten of vasthouden van wat was en is in relatie tot See. Met mijn moeder voer ik gesprekken over mooie anekdotes en speciale momenten…. momenten vroeger, recent, nu. We koesteren het gevoel dat dit oproept en we doorleven soms ook de pijn. Niet vergeten. Grappig dat dit ook precies is wat See ons vaak opdraagt. Ze vraagt dan ‘doe jij de groeten aan Marcel?’ en na mijn bevestigende antwoord voegt ze toe ‘niet vergeten hè!’. Nu ik er over nadenk: deze communicatie heb ik andersom ook met haar, waarbij ze dan altijd heel parmantig antwoord ’Nee, dat doe ik niet’. In deze context is het bizar te merken dat vergeten haar dagelijkse realiteit wordt. Hoewel ze daarover ook in toenemende mate de schouders ophaalt of simpelweg aangeeft ‘ik weet het niet’. Tja, zoals Claudia de Breij zingt op haar recente cd ‘Ik onthoud zoveel van jou’.