30 januari 2011 Hagenpreek

Omringd door mijn vrienden staat ze daar: mijn 78 jarige moeder. Ik heb zojuist een concert gezongen. Ze staat daar in de kerkbank en een grote groep vrienden staat daar om haar heen. Van Mirjam hoorde ik hoe ze haar gevoel verwoordde. Reëel, met oog voor wat is en voor wat nog komen gaat. Dat See als een oud vrouwtje wordt maar ook hoe ‘thuis’ See is in het Thomashuis. En hoe we daar van genieten. Mijn lieve en moedige moeder, op wie ik zo trots ben. Ze gooit er zelf wat ‘luchtigheid’ in. Ze benoemt dat ze daar staat als een hagenpreker. Dat ze van het concert heeft genoten, de muziek en de teksten, waar ik er een aantal van voor haar onderstreepte. Purcell’s ‘Hear my prayer oh lord’, en het laatste deel van Brahms ’Fest und gedenksprüche’, met een amen dat (zelfs voor de ongelovigen) alles uitdrukt. Vandaag, 30 januari, is de sterfdag van Gino, mijn oudste broer die 38 jaar geleden verongelukte. Een moeder verliest haar kind en gaat dit nu een tweede keer meemaken. Ik ben zo trots op haar als ik zie hoe ze dit lot draagt en mij tot steun is. Hear my prayer, oh Lord. Samen! Amen!