14 oktober 2011 Kleurplaat

We zijn in gesprek met de consulent van MEE. Nu de achteruitgang zo snel gaat moeten we zaken gaan organiseren. De indicatiestelling moet worden herzien of beter gezegd worden opgehoogd. En dan zijn er regelzaken die de toekomst betreffen, maar die nu al wel aandacht vragen. Hoog-laag-bed, til-lift, aanpassingen in huis. Daarom MEE. De MEE-consulent die ons ondersteunt bij de indicatieaanvraag heeft (nu ruim drie jaar geleden) geadviseerd over de indicatiestelling-aanvraag, toen See een PGB moest krijgen voor de verhuizing naar het Thomashuis. Hoe anders staan we er nu dan voor. See zit tijdens ons gesprek gebogen over haar kleurplaat. Met moeite heeft ze de stift vast en steeds opnieuw brengt ze de punt van de stift naar de kleurplaat. Maar tot kleuren komt ze niet. Alsof ze halverwege vergeet wat ze ook al weer ging doen. Alsof ze niet ziet waar de stift het werk moet doen. Even zit ze stil, kijkt ‘leeg’ in de ruimte en schokt even met haar arm. Een absence, waar ze dan weer uit ontwaakt. Met de stift nog steeds in haar hand. Uiteindelijk komt ze tot vijf krasjes. Ik prijs haar. Ze neemt het compliment in ontvangst. Een hogere indicatiestelling. Meer tijd voor ondersteuning. Hoe nodig! Kleur in haar en ons leven brengen, zo goed en zo kwaad.