9 november 2011 Gewond dier

Ik bezoek met een vriendin de voorstelling van Laura van Dolron. Zij omschrijft zichzelf als een ‘stand up philosopher’ en maakt pakkende voorstellingen over de wereld om ons heen. Een voorstelling waarin vragen en antwoorden over elkaar heen buitelen en hard lachen en hard nadenken elkaar voortdurend afwisselen. De voorstelling heet ‘Wat nodig is’ en deze titel dekt de - en vooral ook mijn - lading. Wat is nodig? Laura Dolron start met een beschrijving van een gewond dier, dat niet doorholt, maar neer zijgt en zich naar binnen keert. Want waarom doorhollen als er andere dingen spelen die je op dat moment bezig houden? Vanuit een menselijk standpunt is het antwoord natuurlijk snel te geven: we leven immers ‘vooruit’. Maar dit antwoord is onvoldoende en ja, ik moet hard nadenken. Niet doorhollen. Beleven en doorleven (letterlijk en figuurlijk). In het nu dat (volgens Dolron) niet heel breed, maar wel heel diep is. Ik voel me eigenlijk wel een gewond dier. Ik sta stil, zijg neer maar hol ook heel erg door. Wat is juist, juist nu. Iets om bij stil te staan.