5 november 2011 Herindicatie

Om 10.00 uur rijd ik naar MEE-regio Tilburg. Samen met een consulent ga ik de herindicatie-aanvraag voor See digitaal invullen. Afgelopen week heb ik daarvoor ‘bewijsmateriaal’ verzameld. En als je dat zo achter elkaar leest schieten de tranen in je ogen. Verslagen van de specialist (van de Downpoli), van het Thomashuis, van de dagbesteding en van de Mensendiecktherapeut schetsen een indringend beeld van achteruitgang. Deze is heftig en de huidige indicatie is daarom niet meer toereikend. Zo compact bij elkaar voel ik weer het verzet van ‘dit wil ik niet’; en herindicatie wil ik daarom wel. Voor meer speelruimte in het budget voor meer begeleiding op maat. Om 12.00 uur zijn we klaar en vertrek ik terug naar het Thomashuis. Het is schitterend weer. Zon en lekkere temperatuur. Warm voor de tijd van het jaar. Ik loop nog even de stad in en bestel een jus op een terras in november. Maar ik ben niet blij. Het voelt een beetje of ik See net heb verraden. De aanvraag voor een heftige indicatie. Trefwoord: progressieve achteruitgang. Alsof de tijd ons keihard inhaalt... wat ook zo is. In een winkel koop ik een nieuw horloge. Een troostcadeau, dat nu voor altijd is gekoppeld aan achteruitgang herindicatie. De tijd tikt door. Dit uurwerk draait mee. Met mij – met ons.