15 april 2012 Gedesoriënteerd

Het is zo moeilijk om voor te stellen wat dat is: desoriëntatie. See haar werkelijkheid is er in toenemende mate een van afnemende ‘grip’ en (dus) van toenemende desoriëntatie. Hoe zou dat voelen? Vandaag ben ik met Marcel bij het warenhuis V&D, waar we nieuwe fietsen willen kopen. Een mooie aanbieding uit de folder. Ik ben vorige week al even langs geweest en vandaag willen we twee nieuwe fietsen bestellen. We stappen het warenhuis binnen en ik loods ons in volle overtuiging naar de betreffende afdeling... althans, dat denk ik. Want waar ik vermoed dat het is (daar waar ik vorige week was) daar is het dus niet. Een paar keer heen en weer lopen brengt ons nog steeds niet waar we moeten zijn. Ik raak er, merk ik, van slag van. Ik weet zeker dat het dáár was. Daar, waar het toch niet is. Na wat navraag en logisch nadenken zijn we er ineens. Op de fietsenafdeling. Ik reconstrueer mijn denkfout. Dat lucht op. En ik realiseer me hoe frustrerend en beangstigend het is als dit je dagelijkse realiteit is, of steeds meer wordt. Gedesoriënteerd als basis. Een angstig bestaan.