Morgen vliegen Marcel en ik naar New York – naar de veel
geroemde Big Apple. Al tijden wil ik graag daar heen. Naar de stad met vreemde
aantrekkingskracht. Cultuur, dynamiek en energie. En nu gaan we. Een bewust
gekozen moment. Komende zomer kies ik voor veel tijd voor en met See. Marcel
gaat dan weer naar Suriname. Dus is het fijn om nu iets bijzonders met z’n tweeën
te gaan doen. Reizen is fijn, al heeft het voor mij wel een andere dimensie
gekregen. Wegtrekken van hier betekent ook weg gaan van haar. En dat wil ik
(deep insight) eigenlijk niet. Want zij trekt al weg van ons… en ben ik dan
liever hier. Zoiets.
Gisteren vroeg ze het weer: ‘wanneer kom jij weer’. Ik moest
er een beetje om liegen, want aankomende vrijdag ben ik nog daar; in die grote
appel. Maar ik zei ‘vrijdag; toch altijd op vrijdag’, en dat stemde haar
gerust. Maar deze leugen was echt om bestwil. Hoe kan ik haar uitleggen dat ik
dus vrijdag niet kom maar dan de zondag wel… te veel taal; te veel abstractie. Vandaar.
En zo gaan we morgen op pad. Met haar in mijn gedachten op reis. Zo gaat dat
dus, en zo reist ze met me en in me mee. Wanneer kom jij weer? Jij gaat altijd
mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten