11 februari 2011 Douchen en aankleden

Ik logeer bij haar omdat we (Helma en ik) morgen een jaarlijkse bespreking hebben op de dagbesteding. ’s Ochtends vroeg moet ze rond zeven uur voor de tweede keer die nacht plassen. Vanaf het logeerbed sla ik het gade. Als was ik er niet (anders doet ze het ook alleen) laat ik haar haar gang gaan. Stommelend. Een hard geluid en ze hangt boven haar nachtkastje. Stram. Geschrokken. Ik spring uit bed en omarm haar. Help haar overeind. De schrik slaat me om het hart. Motorisch is ze zo oud. Kan dit nog wel? Ze herneemt zich, doet een plas en keert terug. We maken er maar even geen punt van. Wel gewend geraakt aan terugval en stapjes de ‘verkeerde kant' op. We hebben voldoende tijd voor ik haar om half 11 bij mijn moeder zal afzetten. Rianne helpt haar onder de douche en ik steek daarna een paar keer mijn hoofd om de hoek. De verschillen moet ik zoeken: haar handelingen bij het aankleden zijn langzaam, tergend traag. Ze zoekt haar weg in de reeks aankleedhandelingen die niet lang geleden routineus waren. Ze rolt ze af. Dat wel. Hoe lang nog?