7 maart 2011 Samen

Dit weekend was mijn moeder bij ons in Utrecht. Nadat ik op vrijdag zoals gewoonlijk bij See was geweest heb ik haar in Berkel-Enschot opgehaald. We hebben dit weekend verschillende dingen ondernomen: samen gekookt en met z’n drieën (Marcel, mijn moeder en ik) de dvd van ‘Alles is Liefde’ gekeken. Zaterdag bij Mirjam op de koffie en ’s middags naar de film ‘The King’s speech’. Zondag naar het Catharijne convent, naar een tentoonstelling van iconen uit Macedonië. Het was goed om samen te zijn. Te weten dat die ander net zo in beslag genomen wordt door wat er nu heftig speelt. Bij Mirjam vertelde mijn moeder over de tegenstelling tussen de blijheid van See en het medelijden dat haar scheve houding oproept. Ik schiet vol. Het maakt allemaal niet uit. Er is iets groots dat verbindt: weten dat je samen in een proces terecht bent gekomen. Allen machteloos. Dat besef helpt dus gewoon. Het neemt de pijn niet weg, en ook het gevoel van eenzaamheid niet. Het is anderzijds deze diepe verbondenheid die het leven rijker maakt. Rijkdom. Een raar woord in dit verband.