Vandaag staat de Comvoortest op de rol, een communicatietest waarmee mogelijkheden voor ondersteunde communicatie worden bepaald.
Het lijkt See niet zoveel uit te maken. Gelaten en ietwat verlegen gaat ze met logopedist Betty aan de slag. Stapelen van blokjes, ordenen van plaatjes en benoemen van voorwerpen. Ik schrik als ik zie hoeveel ze niet, of na lang peinzen weet en kan. Een blokje óp het andere blokje stapelen lukt….. de opdracht er een onder te plaatsen is al te abstract. Graag laat ze zich afleiden door Kees, en ze grijnst om zijn grapje. Ze oogt traag, maar komt dan ineens verrassend helder uit de hoek. Als de logopedist het testmateriaal op tafel zet verzucht ze ‘wat heb jij allemaal meegenomen’. De sessie duurt drie kwartier en ik merk dat Betty genoeg weet. Ja, het gaat snel en ja, het is meer dan voorzichtige tekenen van stadium 1. Het testverslag volgt binnenkort. See heeft het graag gedaan. Ze glundert en aait over mijn wang. Hoe communicatief wil je het hebben. Een lieve blik, een mooi gebaar en een aai. Houden zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten