12 juli 2012 Day after

Het is gedaan. Na de hectische weken tussen hoop en vrees is Seetje gegaan. Dat was een strijd die op geen enkele wijze schoonheid in zich draagt. Op donderdag, 04.50 uur blies zij haar laatste adem uit, en was haar leven hier voorbij. Ik zit nu in de zon, bij mijn moeder. See heeft tot gisterochtend in het bed van haar moeder, op de haar zo vertrouwde plek, opgebaard gelegen. Ze was zo mooi. Als Doornroosje lag ze daar. In een samenzijn op dinsdagavond 10 juli, mijn verjaardag hebben we haar leven gevierd. De uitvaart was in de Kerk van Berkel-Enschot op woensdag 11 juli. Helemaal in haar geest, doordrenkt van liefde en mooie woorden. Van Vincent en mij, van de dagbesteding, van Claudia van het Thomashuis en van Kees en Helma. Mijn koor Venus zong en ik zong met hen mee. Iedereen was gekleed in lichte kleuren en wij en het Thomashuis droegen roze en wit. Er waren ballonnen met kaartjes eraan... en nu is er de day after. De vakanties beginnen en mensen bereiden zich voor op een mooie zomer. Ik ben bij mama en ik voel me leeg. Als in het einde van de film ' Jesus Christ Superstar’ worden, na de hectiek van het passieverhaal, de decors van de begrafenisperiode afgebroken en rijdt iedereen weg de woestijn in. Weg gezamenlijkheid. Daas doe ik wat ik moet doen. Ik bel wat instanties en draai een was. Zonder haar. Niet te vatten. Komende blogs zijn nog wat retrospecties van de afgelopen periode. Het eerbetoon aan See en mij in deze weblog gaan naar een afronding. De weblog nadert haar einde. Wat rest zijn de herinneringen en zij in mij.