maandag 23 juli 2012
16 juli 2012 Vol van leegte
Het stof
daalt neer. Na hectische weken vol zorg, overlijden en lijden, begraven en
regelen komen we langzaam aan in de harde realiteit van de stilte en de
afgedwongen eerste aanvaarding. Morgen rijd ik met mijn moeder naar Utrecht,
waar ik dan exact drie weken niet meer ben geweest. Een vreemd gevoel. Ik zie
er tegen op. Hier weg rijden betekent ook weggaan van de intense tijd hier,
waar dat gebeurde wat een kantelpunt in mijn leven is. Weggaan betekent voor
mij de tweede helft van mijn leven in rijden... zonder haar. In mijn brief (die
ik haar ook meegaf in haar handen in de mand waarin ze is begraven) noemde ik
dit: jij bent het beste dat mij is overkomen. Mijn alles. En dat laat ik achter
me maar ook in me.
Ik sms'te
met een medewerker van het Thomashuis. Met deze mensen deelde ik de intenste
periode van mijn leven. Dat is nu verleden tijd, maar ook heel erg een
belangrijk deel van mij. Ik sms'te Claudia dat ik 'vol ben van leegte'. De sms
terug was dat dit wel heel erg Tao is en dat ik dat maar moest koesteren. En
dat doe ik met graagte. Vol van leegte, vol van mijn alles, die ook niet meer
fysiek in mijn leven is. Een paradox. Mijn waarheid.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten