19 juli 2011 Naar huis bellen

Op vakantie is alles goed. We slapen uit, nemen ruim de tijd voor de douche en volgen het ritme van See. Ineens had ze een idee, in een vraag verpakt. Mag ik vanavond naar huis (lees: Thomashuis) bellen? Maar natuurlijk. Zo gezegd, zo gedaan. Met overslaande stem en met blije blik voerde ze voor haar doen een actief en mooi gesprek. Over met wie ze hier was, wat ze had gedaan, wat we hadden gegeten. Helemaal goed. Vervreemdend blijft het wel hoe wisselvallig haar energiehuishouding ook deze dagen is. De toppen en dalen volgen elkaar in rap tempo. En tussendoor zijn slaapjes geboden. We doen het er mee. Zo nu en dan (meestal op de top van een energiecurve) gooit ze er een gewaagd plaag-grapje tussendoor. De oude vertrouwde See, ze is er nog. Zo ook in het telefoongesprek. Met lieve lach en blij gemoed. Naar huis gebeld. Ik ben er nog.