30 juli 2011 Kwetsbaar en afhankelijk

Op aanraden van mijn moeder kijk ik naar TV-uitzending van een gesprek met Christina Anbeek. Ze heeft geschreven over de dood, over verlies en rouw. In haar verhaal komt ze uit bij kwetsbaarheid en afhankelijkheid als diepe menselijke waarden in tijden van rouw. Afgelopen dagen bekeek ik de filmpjes die ik van See heb gemaakt. Mooie intense portretjes vol kwetsbaarheid en afhankelijkheid. Om verdrietig van te worden, maar ook mooi en oprecht. In haar onschuld roept ze zoveel op. Daar kun je kennis van nemen, maar bij mij werkt het door. Ik neem het in me op. Letterlijk. Laten binnenkomen en kijken hoe je daar zelf weer mee verder kan. Vaag? Het kan concreter: Christina Anbeek schreef haar boek over ‘overlevingskunst’, waarin ieders eigen keuzes centraal staan. En daarin ook de keuze om anderen nabij te zijn. Ik ervaar dit nu aan den lijve. Het overleven. Het opzoeken en toelaten van de kwetsbaarheid. Van See en van mezelf. Om daar vandaan de ander te zoeken en de verbinding te maken. De kwetsbaarheid en afhankelijkheid als bron van leven. Niet makkelijk, maar als het lukt ook prachtig. See, bedankt.